Hallo ik ben Boy, en dit is mijn eigen plekje.

HET VERHAAL VAN MIJN HONDENLEVEN

Al ben ik niet zo groot, toch ben ik een echte jachthond, en wel een border terrier, dat betekent dat we langs de grenzen van een terrein jagen, hebben een stevig postuur en een kittig staartje dat fier schuin omhoog staat. Handig als ik in een konijnenhol zit en er niet zelf uit kan komen hoor, kunnen ze me zomaar aan mijn staart eruit trekken en ik voel er ook nog niets van.

Ik kwam bij Anneke en Hans wonen in juli 2004 toen ik 8 weken oud was.

Hieronder sta ik trouwens met mijn broertje Max die een kort tijdje bij ons gewoond heeft, maar toen weer naar zijn eigen huis vertrok.En ik moet eerlijk zeggen daar was ik wel blij om, want ik vond hem niet zo,n toffe peer, we hadden de hele tijd ruzie.

Ik was trouwens helemaal niet alleen want er was al een leuke border meid, die wel een beetje op mijn moeder leek, dus ik voelde me onmiddelijk thuis.Haar naam was Xantippe Lara, wat een moeilijke naam zeg, maar wij noemde haar gewoon Lara Zij heeft mij ontzettend veel geleerd, en ze was er meestal voor in om even samen te spelen en rennen, maar als ze er genoeg van had , want ik ben eerlijk gezegd wel een beetje erg druk, dan liet ze me met een boze blik weten dat het nu wel even genoeg was.Als ik het dan na vijf minuutjes nog eens probeerde draaide ze gewoon haar kont naar me toe, nou ja zeg!!Dan ging ik ook maar even lekker liggen, want nou ja wat moet je dan?

Nou is er natuurlijk buiten ons ook nog een kat "Sammie", en die vind ik ook wel erg lief, maar dat is net de koning van shiba, die speelt alleen als "Hij" er zin in heeft, dus een beetje kapsones heeft hij wel.Maar soms hebben we wel samen lol, en hij kan heerlijke kopjes geven, en daar ben ik gek op.Hier heeft hij trouwens een vis uit de vijver gevangen, en komt die keurig thuis afleveren.

In september 2004 gingen Hans en Anneke een paar dagen op vakantie om Anneke's vijftigste verjaardag te vieren, en je raadt het al"wij mochten mee".Een mooi hotel joh!gelukkig hadden ze voor ons ieder onze eigen bench meegenomen, zodat we gewoon ons eigen plekje hadden om te slapen.Iets minder vond ik dat we in de w.c.moesten eten en drinken omdat Anneke bang was dat we anders teveel vlekken zouden maken op het mooie tapijt.Maar buiten konden we heerlijk wandelen en hebben we veel plezier gehad.

wat een onsmakelijk gedoe he!!

Wel mochten we samen met de bal spelen als we niet teveel herrie maakten voor de buren natuurlijk.

Na afloop van de vakantie en het grote feest, waren we erg moe en mochten dat doen wat we het allerleukste vinden, bij hans op schoot een lekker tukkie

Soms komen er kinderen op bezoek, en dat vind ik hardstikke leuk, lekker dollen, rennen in de tuin en met de bal spelen, daar kun je hier wat foto's van zien.Die kinderen zijn trouwens meestal eerder moe dan ik hoor, slappelingen he!

.......................we staan natuurlijk wel voor schut met zo,n gele strik om

In de zomer begonnen ze ineens een groot gat te graven in de tuin,ik dacht nog wat doen ze nu, heel ons speelveld wordt weggegraven.Het werd steeds dieper en er kwam een groot stuk plastic in. Lara vertelde me dat het een grote vijver zou worden, en ze vond dat leuk om in te zwemmen.Nou mij niet gezien ik heb een hekel aan water daar wordt je zo ontzettend nat van brrr.En je kunt er niet over lopen,behalve die ene keer dan.Het was buiten heel koud en we mochten even in de tuin een plasje doen, nou ik wist niet hoe snel ik dat moest doen, zo koud was het,Toen ik me omdraaiden om weer naar binnen te gaan, kon ik mijn ogen niet geloven, Lara liep over het water, en ze zakten er niet eens in.Ze vertelden dat het ijs was en dat ik ook wel kon komen, nou geen haar op mijn hele lijf die er aan dacht om dat te doen, hoe hard ze ook zeurde ik ben gauw naar binnen gegaan.

Maar nu moet ik jullie iets heel ergs vertellen:Op een dag werd Lara niet lekker, ze had buikpijn en moest alsmaar naar buiten.We zijn toen met haar naar de dokter gegaan, die gaf haar een prik en wat pillen, dan zou het wel weer beter gaan.Maar dat gebeurde dus niet, ze werd steeds zieker en kreeg het ook erg benauwd, de hele dag keek ze ons erg verdrietig aan, ik vond het zo zielig en ben zo lief als mogelijk voor haar geweest en natuurlijk nu even geen drukte gemaakt. Anneke belde de dierenarts en die vroeg, of we even langs konden komen, en O,nee het ging helemaal niet goed en Lara moest bij de dokter blijven dan kon hij beter op haar letten.De volgende dag ging het nog slechter en de dokter vond dat ze naar het ziekenhuis moest, dat was helemaal in Ommen en ik mocht niet mee om haar te brengen.In Ommen maakten ze foto,s van haar en toen bleek dat haar longen erg ziek waren, dus ze moest blijven.De volgende ochtend belde de dierenarts op en vertelden dat Lara dood was gegaan.Hans heeft haar toen opgehaald, ik moest heel erg piepen toen ze er was.Anneke had een soort bedje gemaakt zodat ik alle tijd had om afscheid te nemen.Omdat ik het bijna niet kon geloven heb ik haar zachtjes met m,n neus een duwtje gegeven, maar ze werd niet wakker, dat viel behoorlijk tegen.Uiteindelijk ben ik maar lekker bij haar gaan liggen zodat ik af en toe even aan haar kon snuffelen.s,Middags hebben we haar in de tuin begraven en er een hele berg stenen bovenop gelegd, daar heb ik toen nog een plasje op gedaan zodat Lara mijn luchtje altijd kan ruikenNu was ik dus alleen, liep elke keer naar het raam om te kijken of Lara alweer terug was, maar dat gebeurden natuurlijk niet, en ik heb er een paar maanden voor nodig gehad om daaraan te wennen. Het vervelendste vind ik wel dat ik nu in mijn eentje moet zorgen voor de tuin, zodat er geen vreemde katten of ander gespuis in komt, maar ik heb er iets op gevonden.

En als ik me even verveel en helemaal geen zin heb om op de tuin te letten of te spelen met kinderen of sammie te plagen, dan ga ik lekker naar mijn favorieten T.V.serie kijken, zo leer ik tenminste ook nog eens wat.